Neden hep biz haklıyız?

  Kendimizi hep haklı görür, karşı tarafı ise haksız

  Acaba

  Var olmanın şartı mı bu?

  Tüm canlılar için geçerli mi?

  Kendini haksız görmek; pes etmek, geri çekilmek, bir köşeye sinmek mi?

  Avının peşine düşen aslan mı haklı?

  Ya da

  Haklı olan, aslandan canını kurtarmak isteyen ceylan mı?

  Hangisi?

  …

  Bir tartışmada, bazen tartıştığımız kişiyi anlar gibi olur fakat bunu belli etmez, hatta tam tersini yapar, kendi haklılığımızı ortaya koymak için cabalarız.

  Neden?

  Karşı taraf % 100 haklı olsa da bunu söylemekten imtina eder, susarız.

  Biz akılsız mıyız?

  Vicdansız

  Merhametten yoksun

  Doğruları öteleyen biri miyiz?

  Hayır!

  Bunların hiç biri olmadığına göre neden doğruları söylemekten korkarız, kimi zaman?

  “Sen haksızsın” demeyiz kendi kendimize

  Hele olayı 3. kişilere anlatırken

  Aslan kesilir

  Kendimizi nasıl haklı çıkacaksak öyle anlatır

  Kendi lehimize taraftar toplarız

  Demeyiz ki;

  ‘Ben şurada haksızım, benim yanlışım şu…’

  Bunu asla dile getirmez

  Hatta kendi yakınımızdan biri, bu gerçeği ifşa ettiği anda ona kızar, düşman kesiliriz…

  Karşı tarafı tutuyorsun diye veryansın ederiz…

  “Her zaman doğru ol” ayeti Peygamber Efendimizi (sav.) bile düşündürmüş, doğruyu savunmanın, doğru olmanın insan nefsine ne kadar ağır geldiğini ifade etmiştir.

  Evet

  Bir tarafta doğrular

  Bir tarafta nefis

  Seçim kişinin vicdanına, düşüncesine, halis niyetine kalmış

  Seç seçebilirsen…

  Aslandan yana mısın, yoksa ceylan taraftarı mısın?

  Hem aslan hem ceylan kendi menfaatleri için savaşmaktalar

  Ceylan canını aslana teslim etmez, aslanda ceylanı avlamaktan asla vaz geçmez.

  O halde doğru olan bu mu?

  Yoksa ötekisi mi?

  Hangisi?

  Düşünmek gerek…