Neden hep biz haklıyız?
Kendimizi hep haklı görür, karşı tarafı ise haksız
Acaba
Var olmanın şartı mı bu?
Tüm canlılar için geçerli mi?
Kendini haksız görmek; pes etmek, geri çekilmek, bir köşeye sinmek mi?
Avının peşine düşen aslan mı haklı?
Ya da
Haklı olan, aslandan canını kurtarmak isteyen ceylan mı?
Hangisi?
…
Bir tartışmada, bazen tartıştığımız kişiyi anlar gibi olur fakat bunu belli etmez, hatta tam tersini yapar, kendi haklılığımızı ortaya koymak için cabalarız.
Neden?
Karşı taraf % 100 haklı olsa da bunu söylemekten imtina eder, susarız.
Biz akılsız mıyız?
Vicdansız
Merhametten yoksun
Doğruları öteleyen biri miyiz?
Hayır!
Bunların hiç biri olmadığına göre neden doğruları söylemekten korkarız, kimi zaman?
“Sen haksızsın” demeyiz kendi kendimize
Hele olayı 3. kişilere anlatırken
Aslan kesilir
Kendimizi nasıl haklı çıkacaksak öyle anlatır
Kendi lehimize taraftar toplarız
Demeyiz ki;
‘Ben şurada haksızım, benim yanlışım şu…’
Bunu asla dile getirmez
Hatta kendi yakınımızdan biri, bu gerçeği ifşa ettiği anda ona kızar, düşman kesiliriz…
Karşı tarafı tutuyorsun diye veryansın ederiz…
“Her zaman doğru ol” ayeti Peygamber Efendimizi (sav.) bile düşündürmüş, doğruyu savunmanın, doğru olmanın insan nefsine ne kadar ağır geldiğini ifade etmiştir.
Evet
Bir tarafta doğrular
Bir tarafta nefis
Seçim kişinin vicdanına, düşüncesine, halis niyetine kalmış
Seç seçebilirsen…
Aslandan yana mısın, yoksa ceylan taraftarı mısın?
Hem aslan hem ceylan kendi menfaatleri için savaşmaktalar
Ceylan canını aslana teslim etmez, aslanda ceylanı avlamaktan asla vaz geçmez.
O halde doğru olan bu mu?
Yoksa ötekisi mi?
Hangisi?
Düşünmek gerek…