BEN BU ŞEHRİN ÇOCUĞUYUM
İyi bilirim yolunu, yokuşunu,
Gökte uçan kuşunu,
Kederli başını, katıksız aşını,
Beyhude telaşını.
Şafak serin söker bu elde,
Güneş umuttur ısıtır,
Kaygı düğüm, düğüm yüreklerde,
Güç gerek, takat gerek,
Sabır ister emeğini yemek.
Ben bu şehrin çocuğuyum,
Nasibi taş, kısmeti taş,
Yolu taş, duvarı taş,
Ne kadar zor olsa da uğraş,
Şükretmesini bilir insanım.
Eler toprağı teriyle yoğurur,
Bir kızıl gonca dır hamuru,
Kalbinde sevgidir, elinde hüner,
Yüreğinin ateşi ile pişirir çamuru.
Toprak verimsizdir alırsa vermez,
İklim zorlu mevsim seçmez,
Emeğin karşılığı geçmez,
Yaşam zordur bu yerde.
Adnan DÜZGÜN
