AVANOS'UN SADIK MUKİMLERİ - BAHARI MÜJDELEMEYE GELMİŞ...

Her yıl mart ayının sonlarına doğru gelmeye başlarlar. Ağustos’un ikinci haftası giderler. Yaklaşık 5 aylık bir misafirlik süreleri vardır. Gelişleriyle baharı müjdelerler, gidişleri kışı.

Nedendir bilinmez leyleklerin gelişi hep sevinçle karşılanmıştır. Leyleği ilk gören diğerlerine müjdeler. Çocuklar leylek gördükleri zaman sevinirler. Bir de kültürümüzde “leyleği havada görmek” tabiri vardır. Görenlerin o yıl çok gezip dolaşacağını ifade etmek için kullanılır. Sık sık seyahate çıkanlara “leyleği havada gördün” diye takılırlar.

Gelişlerini ne kadar sevinçle karşılarsak, gidişleri de o denli hüzünlü olur. Bir sabah uyandığınızda leyleklerin ve o yılın yeni boy atmış yavrularının yuvalarında olmadığını ve yuvanın boşaldığını görürsünüz. Anlarsınız ki kış kapıda…

Avanos’umuzun da mukim bir leylek ailesi var. En azından 10 – 12 yıldır aynı yuvaya bu sevimli yazlıkçılarımızın uğrak verdiklerini ben biliyorum. Leylekler rahatsız edilmedikleri ve eşlerden birisi ölmediği sürece ömürleri boyunca aynı yuvayı tercih ederler. Çoğu zaman büyüyen yavrularda anne babaları artık yanlarında olmazsa kendi doğup büyüdükleri yuvayı tercih ederler. Bu yönüyle bizlerden çok bir farkları da yok aslında. Her ne kadar yılın yarı zamanını burada geçirseler de onlarda yarı Avanoslu sayılırlar. Hele hele ortalama bir insan ömrünün yarısı kadar yaşayabildikleri düşünülürse… Ve bu dostlar yine bize baharı müjdelemeye gelmişler…

Vakti saati gelince sessiz sedasız çekip gidecekler.

Haber: Ercan Kılıçlı

www.avanos.bel.tr