"Yalnızlığın yarattığı adam!" Evet bu benim. Diyeceksiniz ki yalnız nasıl yaşanır, nasıl kendini büyütüverdin, nasıl kendine baktın? İşte bu soruların cevabı yalnızlığın içinde gizli. Yalnız işte, tek başına ve sessiz bir evde. Kimseler yok. Sadece sen varsın. Yalnızlıklar beni yarattı. Hiç kimseden eğitim almadan, annen, baban olmadan. Biliyor musun? kıyafetlerimi bile kendim yıkar, toparlardım. Ekmeğimi kendim alır, kendim yiyiverirdim. Sıkıntı da kalmamak için, sabahları balık tutmaya gider, yalnızlığın sesini dinler, etrafa bakınır dururdum. İçim içime değdiği zaman heyecanlanır, bir kalp kırılganlığı hissederdim. Uzaktan bir gemi gelir belki, beni alır götürür başka diyarlara. Götürür mü sence. Götürür tabi ki, neden götürmesin ki sonuçta ben yalnız kalmış bir insanım.
Bizler aşkı dışardan yaşamış, eğitimi belki hiç almamış, kendi kendimizi yetiştirmiş insanlarız. Neden yalnız kalsakta, kendimizi çaresiz hissedelim ki. Bence daha yaşantımız ve umudumuz var. Çok şükür kendime bakacak halimiz de var. Hani derler ya, bu adam ekmeğini taştan çıkarır. Aynen öyle, ben daha ölmedim. Yaparsın değil mi? Yaparım tabi. Dedim ya ben daha ölmedim.
Elbet bir gün kendime uygun yaşantı bulacağım. Evet onu bulmam lazım. Çünkü başka çaren mi var. Bence yok. Onu bulmam lazım. Hemen elime geçmez tabi. Hayata misafir olarak gelmişiz. İlk önce bir imtihandan geçiyoruz. Sonra karşımıza ALLAH güzel şeyler vadediyor tabi. Ekmek elden su gölden diyenler de var. Onlar çalışmadan, parayı elde edenlerdir. Bazıları ayrı, hasta kendine bakamayacak halde olanlar...
Nerde kalmıştık. En son balık tutuyordum. Ne yapayım, sıkıntıdan kendime eğlence arıyordum. Üşümüştüm, bir paltom bile yoktu. Neden? Çünkü yalnızdım. Bir gün çıkıpta kendime bir kıyafet veya başka bir şey alma ümidim olmadı ki. Nasıl olsun, kimim kimsem yok. Hayat sanki bir boş şişenin hiç bir zaman doldurmadığın sürece boş kalması gibiydi. Yani yalnızlığın sembolüydü. Sonra karar verdim. Bir palto aldım kendime. Dediler bana, neden palto aldın içinde kaybolmuşsun. Anlamamıştım ama herhalde yalnızlığımı anlatmak istiyorlardı. Üşüdüm ne yapayım dedim. Hep yalnız olmayacağız ya bir gün hayatta bize gülecek.