YAŞAMDA BAZI NOKTALAR KIRILMA NOKTASIDIR

İnsan yaşamı bir çok badireler ve sorunlar yumağı ile doludur. Adeta çok etaplı, çok engelli yarışma gibidir. Bazı olaylar ise yaşam yolunda kırılma noktalarıdır. O noktadan sonra insanların ya bahtı açılır daha mutlu günlere gider ya da bahtı kötüleşir daha kötü günlere gider.

Yıl 1972 Güz ayları Ürgüp parasız yatılı ortaokulu sınavlarını kazanmışım. Babamla gidip okula kaydolduk ve babam köyüne döndü. Okulda hemen senet vermek yerine bir hafta sonra elimize bir kefalet senedi tutuşturuldu. Senet 6 yıllık tahmini devlet harcamalarını içeriyordu. Eğer okulu bitirmez ve okuldan atılırsam devlet benim için yaptığı harcamaları geri almak amacıyla bu senedi istiyordu. Senette iki kefil koşulu vardı. Bir pazartesi günü Ürgüp’ten dolmuşa binip Nevşehir’e geldim. Nevşehir’i de doğru dürüst bilmiyordum. Eski Pazar yerinde dolaştım belki tanıdıklara rastlarım diye. Dayı, amca, akraba pek çok tanıdığa rastladım ama kefaleti ve para miktarını duyan beni pazarda bırakıp yanımdan hızla uzaklaşıyordu.

Aklıma o tarihe kadar sadece bir kez gördüğüm halam(bibi) oğlu Mehmet Ulukuş geldi. Sora sora dükkanını buldum . Durumu anlattım. Noteri arayıp ofisine gelmesini istedi. Bir de teyzemin damadını arayıp kefil olmasını istedi. Noter katibi ofise geldi rahmetli Mehmet amcanın ofisinde senedi onayladı gitti. Mehmet amca senedi bana verdi bir de yaklaşık 6 ay bana yetecek kadar harçlık verdi. Beni Ürgüp’e geri yolladı. Bunu unutmam mümkün değildi. Bu olay benim yaşamında kırılma noktalarından birisi oldu. Aradan yaklaşık 48 yıl geçti ama bana göre daha dün gibiydi. Kendisine minnet ve şükran borçluydum. Bunu zaman zaman ödemeye çalıştım, tam ödedim mi ,sanmıyorum.

Bir gün telefonla aradığımda “yeğen yengen hasta, benimde durum iyi değil” dedi. Bu konuşmamız son konuşmamız oldu. Sonra acı haber geldi. Mehmet Ulukuş yaşamını yitirmişti. Çok istediğim halde cenazesine de katılmam mümkün olamadı. Benden istediği birkaç talebini çok uğraşmama rağmen yerine getirememenin acısını hala yaşıyorum.

Kendisine “Arap Çavuşun Memed” derlerdi. Cevval ,çalışkan, dost, akraba canlısı ,yardımsever bir insandı. 1977-1980 döneminde  Nevşehir İl Genel Meclisi üyeliği de yaptı. Artık ne desek boş. Kendisini minnet ve şükranla anıyorum.