Otobüs hareket etmiştir
Zamanı çoktur
Yapılacak fazla bir işi de yoktur
Etrafını inceler, insanların telaş ve heyecanlarına yakından tanıklık eder.
Artık, farklı fikirlerin canlı tanığıdır
‘Her insanın ayrı bir dünya olduğu’ gerçeğini yaşamaya başlar.
İyi huylular
Sakinler
Küfürbazlar, telaş edenler, konuşanlar, kendini üstün görenler, acz içinde olanlar, mutlular, mutsuzluğa takılanlar, stresi tavan yapanlar vb. hep bu sırada tanır, onları yakından görür.
Hoşa gidenler
Antipatik olanlar
Güler yüzlüler
Çok konuşanlar, konuşmayı sevmeyenler, bir konuşup çok dinleyenler hepsi ile yan yana, iç içedir.
Fakat
İnsanların bu kadar renkli ve çeşitli karakter yapısına sahip olmaları, aralarındaki iletişim bağını arttırmamıştır.
Herkes kendi kabuğuna çekilmiş
Kendi dünyasında yaşar hale gelmiştir.
Gelir düzeyinin artması ve kültür birikimi insan ilişkilerini geliştirmemiş, tam tersine geriletmiştir…
En küçük boşlukta
Cep telefonuna sarılanlar, internette gezinenler, sürekli yakınları ile konuşanlar çoğunluğu almıştır.
İnsanlar, kalabalık içinde yalnız kalmış
Birbirine olan güvenleri azalmış
“Şüphe” beyinlerde yer etmiş, korku dağları bekler olmuştur
İnsan, insandan kaçar hale gelmiş
Derde derman olacak, sorunları çözecek kişi sayısı hızla azalmıştır.
Neden?
Nüfusun artması, gelir düzeyinin yükselmesi, kültürel birikim, ihtiyaçlara rahatça ulaşma vs. insanın insana olan gereksinimini azaltmıştır.
Gerçek budur, bundan kaçış da yoktur
Geçmiş geride kalmıştır
İnsanların birbirine güvendiği, herkesin sevgi ile birbirine bağlandığı, kader birliği yapan aile bireylerinin varlığı çok gerilerde kalmıştır.
Rahatsız edici gerçek budur…
Tüm bunlar beyninden bir film şeridi hızıyla geçmiş, hayatın gerçek yüzünü tüm çıplaklığıyla görmüştür.
Huzursuzluğu artmış
Umutları, karın güneşte eridiği gibi eriyip gitmiştir.
Tam bu sırada
Otobüs kaptanının sesi yankılanır;
30 dakika çay ve ihtiyaç molası
Otobüsten gönülsüzce inecektir…