NAR KASABASI’NDAN AYAŞ’A UZANAN YOL

NAR KASABASI’NDAN AYAŞ’A UZANAN YOL

Dr. Faruk GÜÇLÜ

Nevşehir ile Ankara ili Ayaş İlçesi ve bu ilçenin Baş Ayaş Köyü arasında yıllar öncesine dayanan kız alış verişi ve karşılıklı göç vardır. Ürgüplü Refik Başaran’ın Ayaş’ta yaşaması ve vefat etmesi yanı sıra Baş Ayaş Köyünde yaşayanların bir kısmı kendilerini “Hem Nevşehirli hem Ayaşlı “olarak tanımlarlar.

Ali Naim Ağlı öğretmendir. Nar doğumlu Mürüvet hanımla evlidir. Bir kızı ve bir oğlu vardır. Ayaşlı çiftçilikle yapan, zengin bir ailenin Ankara Cebeci taraflarında bulunan bir apartmanında kiracıdırlar. Ailenin biricik oğlu Esen ile apartman sahibinin kızı Seçkin evlendirilir. Bu evlilikten Tanju ve Füsun isimli iki evlat olur.

1980 yılında üniversiteye adım attığım ilk yılda AİTİA(Ankara İktisadi Ticari İlimler Akademisi) da(1982 de Gazi Üniversitesi olmuştur)Matematik dersimizi giren hoca olarak tanıdım Esen Ağlı’yı. 1999/2000 yıllarında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’de aynı dönemde öğretim üyesi olarak kesişti yolumuz.

Babasının öğretmen olması sebebiyle 1938 yılında Ankara İli Kızılcahamam İlçesi Pazar Köyü’de dünyaya gelen Esen Ağlı, Babasının görev yerinin değişmesi sebebiyle Hasanoğlan, Kırıkkale gibi yerlerde eğitimini tamamlamıştır. Bana defalarca Nevşehir/Nar Kasabası “Sarıdedikler Ailesinden olduğunu” anlatmıştır. Kendisi de Sarıgedikler ailesine mensup olan Emekli Sayıştay Uzman Denetçisi Atilla İnan, uzun yıllar aradığı akrabası Esen Ağlı ile tanışma fırsatı bulabilmişti. Esen hoca, Nevşehir’i en son 1958 yılında gördüğünü tekrar görmenin nasip olmadığını söylerdi. O’nu ata memleketi Nevşehir’i tekrar son kez göremeden 7 Aralık 2021 tarihinde Ayaş Şehir Mezarlığında sonsuzluğa yolcu ettik.

İlk işe Ankara Şeker Fabrikasında biyo-istastiktik alanında başladığını, daha sonra baba mesleği öğretmenliği seçerek uzun yıllar Sincan Lisesinde öğretmenlik yaptığını anlatmıştı. Bir öneri üzerine doktorasını tamamlamış eski adı AİTİA olan şimdiki adıyla Gazi Üniversitesi İİBF’nde öğretim üyesi olarak göreve devam etmişti. Bir süre sonra da Ankara Üniversitesi SBF işletme Bölümüne geçti. Muğla, Samsun, Sivas ,Hacettepe Üniversitelerinde “misafir öğretim üyesi” olarak dersler verdi. Emeklilik süresinde Ankara Kızılay’da bir ofiste öğrenci ile buluşuyor, dışardan SBF’de ders vermeye devam ediyordu.

İleri yaşına rağmen çok aktif ve çok hareketli bir insandı.2020 yılında başlayan Covid-19 salgını O’nu eve hapsetti.. Oysa O dört duvar arasına sığacak bir insan değildi. Dostlarıyla arkadaşlarıyla buluşmak, sohbet etmek, gezmek istiyordu. Arada bir yapılan Ankara’nın en eski liselerinden olan Gazi Lisesi Mezunları yemeklerini dört gözle bekliyordu..Yarım kaldı hayat.. Ölümünden sonra dostları arkadaşları O’nu hep “dürüst insan,naif insan “olarak tanımladılar.

Geriye üniversitelerimizde hala ders kitabı olarak matematik kitapları bırakarak sonsuzluğa gitti Esen hoca.. Emeklilik yıllarını geçirdiği Sümer Sokak, yaz tatillerinde sıklıkla gittiği Side daha bir üzgün şimdi..