Umut Pınarı Rehabilitasyon Merkezi Kurum Müdürü L.Sena Aygün, 3 Aralık Dünya Engelliler gününde "Engelli ailesi olmak" konusunda Nevşehirli engelli bir aile ile röportaj yaptı. Aygün yaptığı açıklamasında; Bugünkü yazımızda, engelli ailesi olmak konusunu ele alacağız. Engelli aileleri çocuklarının engelli doğacağını ilk etapta bilmemektedir. Fakat doğum öncesi, doğum anı ve doğum sonrası nedenler bunu ortaya koymaktadır... İşte bu konuda yaptığız röportaji sizlerle paylaşıyoruz.... Engelli Bireylerin ailelerine sorduk Kendinizi tanıtır mısınız? Ben Havva Ulukuş 43 yaşında evli ve 2 çocuk annesiyim. Borsacıyım. Ayşe Bennu’ya doğum yaptığımda 31 yaşındaydım, 23 yıl çalıştım, kızıma çok zaman ayıramadığım için bir buçuk yıl önce işten ayrıldım şimdi tek işim Ayşe bennu ile ilgilenip güzel bir eğitim almasını sağlamak onu topluma kazandırmak. Ayşe Bennu benim beyaz meleğim. :) Çocuğunuzun engelli olduğunu ne zaman öğrendiniz? Doğum yaptığım anda öğrendim. -Verdiğiniz ilk tepki ne oldu? Acaba konuşabilecek mi yürüyebilecek mi kendi ihtiyaçlarını biz olmadan halledebilecek mi diye endişelendim. -Çocuğunuzun engelli olduğunu öğrendikten sonra ne yaptınız? Onu hiç engelli olarak düşünmedim. -Çocuğunuza karşı olan davranışlarınız nasıl diğer kardeşleriyle arası nasıl, koruyucu bir ailemisiniz? Sağlıklı olan diğer çocuğuma nasıl davranıyorsam Ayşe Bennu’ya da öyle davrandım. -Çocuğunuz eğitim almadan önceki haliyle şimdiki hali arasında ki farkları gözleyebiliyor musunuz? Henüz üç aylıktı ben rehabilitasyon merkezi arayışı içine girdim, ayakları bacakları çok cansızdı fizik tedaviye başlama telaşına düştüm. Çevreniz ve akrabalarınız engelli çocuğunuzu kabullenmede problem yaşadı mı? Ayşe Bennu ile aram çok iyi eşimde ben de onu hiçbir zaman engelli olarak görmedik bunu zaten önce ailenin kabullenmesi, sonra da çocuğumu topluma kazandırmak için neler yapmalıyım diye düşünmesi gerekiyor, bir ağabeyisi var o da kardeşini çok sever, koruyucu bir aileyiz. Çevremdeki herkes Ayşe Bennu’yu normal çocuk gibi görüyor, bu eğitimle ve ilgiyle oldu. Son olarak Rehabilitasyon merkezine gidiyor musunuz, eğitimini nasıl buluyorsunuz? Umut Pınarı Rehabilitasyon Merkezi’ne gidiyoruz eğitimden çok memnunum çünkü öğretmen ve öğrenci birebir ders işliyor. -Sosyal hayatta yaşadığınız zorluklar neler? Benim çocuğum hiçbir zaman engelli diye dışlanmadı. Bunun ezikliğini yaşayacak bir durum yok çünkü eğitimle ilgiyle ve sevgiyle bu çocukların başarmalarının önünde hiçbir engel yok. Ayşe Bennu 2018 ve 2019 Antalya özel sporcular atletizm ve uzun atlamada Türkiye birincisi oldu bu da gösteriyor ki fırsat verildiğinde çocuklarımızın başaramayacağı hiçbir şey yok. Engelli bir bireyin ailesi olarak toplumdaki insanlara mesajınız nedir neler bekliyorsunuz? İnsanlar acıyarak değil sevgiyle baksınlar onları ezik ve küçük görmesinler, dışlamasınlar hayata, insanlığa ve topluma kazandırmak için lütfen sevgiyle yaklaşsınlar çünkü herkes bir engelli adayıdır. İkinci ailemiz ile olan Röportajımız... Kendinizi tanıtır mısınız? Ben 45 yaşında iki çocuk annesi Ayşegül Önlü. Tatilleri oğluma uyan bir işte çalışmaktayım. Kalan zamanlarım oğlumun okulu sporuyla geçmekte. Çocuğunuzun engelli olduğunu ne zaman öğrendiniz? Doğumunun ilk günlerinde öğrendim. (Gelişiminin yaşıtlarından geride gelişeceğini) -Verdiğiniz ilk tepki ne oldu? Biraz kabul etmek zor oldu tabi ama çocuğun hareketlerinde yolunda gitmeyen bir şeyler vardı ondan bu durumu kabul edip bizden sonra tek başına ayakta durabilmesi topluma uyum sağlayabilmesi için elimizden geleni yapmaya gayret gösterdik, göstermeye de devam ediyoruz. Çocuklarımızın biraz daha önleri açılırsa daha da iyiye gidecekler ve bizler de veli olarak daha mutlu olacağız. -Çocuğunuzun engelli olduğunu öğrendikten sonra psikolojik bir destek aldınız mı? Psikolojik destek tam aldık sayılmaz özel eğitim okullarımızda alabildiğimiz kadar. Çocuğuma karşı davranışım bol sabır istiyor fazla ilgi biz velileri bayağı yorup yıpratıyor. -Çocuğunuza karşı olan davranışlarınız nasıl diğer kardeşleriyle arası nasıl, koruyucu bir ailemisiniz? Ablası var ablasıyla arası çok iyi anlaşırlar. Elimizden geldiğince koruyor ilgili bir aile olduğumuzu düşünüyorum. -Çocuğunuz eğitim almadan önceki haliyle şimdiki hali arasında ki farkları gözleyebiliyor musunuz? Eğitiminden öncesini düşünemem çünkü çok küçükken başladık eğitimine şimdide kendi durumunda olan engelliler arasında çok iyi durumda bunu da eğitimle başardık. Çevreniz ve akrabalarınız engelli çocuğunuzu kabullenmede problem yaşadı mı? Çevrem akrabalarım yakınlarımın kabul etmesi bizden tabi daha zor oldu. -Yaşadığınız zorluklar neler? Çocuğumun başarılı olabileceği alanlarda eğitim alamaması ve sosyal aktive yönünden ilimizin çok geride kalması yaşadığımız zorluklar. Son olarak Rehabilitasyon merkezine gidiyor musunuz, eğitimini nasıl buluyorsunuz? Özel Rehabilitasyon Merkezine Umut 9 aylıkken başladık, şu anda 16 yaşında hala gitmeye devam ediyoruz, birebir eğitim aldığından dolayı çok şey öğrendi. ilk dillenmesi, ilk takliti öğrendi düzgün konuşmasına çok faydası oldu şimdi fizik tedavi görüyor. sırtında sikolyozu var ilerlemiyor duruşunu düzeltiyoruz. Son olarak en büyük engel sevgisizlik ilgisizlik eğitimsizliktir, bizde engel yok sevgi var.