Türk edebiyatında şair tezkiresi olarak kaleme alınmış 35 eser vardı. Yüzyılın son tezkiresi de Avanoslu şair-yazar ve öğretmen Fuat Çiftçi yazdı. 36’ya çıktı tezkire kitap sayımız. 152 şairin poetikasını ele alan eserle gelenekten el alıp onu dönüştürmeyi deneyen Çiftçi, Nail Tuman’ın “Tuhfe-i Nâilî (y.1949)” eserinden sonra yazılan son tezkire yazarı olma unvanını hak etti görünüyor. Kelime anlamıyla "zikredilen, zikri geçen" anlamına gelen Tezkire, kişilerin biyografisini çeşitli yönleriyle - subjektif veya objektif - ele alan eserlerdir. Bu eserler mensur yazılmakla birlikte içinde manzum kısımların yer aldığı tezkireler de vardır. Tezkireler bugünkü edebiyat tarihlerinin ve şiir antolojilerin yerini tutmaktadır. Fuat Çiftçi, bu antolojilerin dışına çıkarak şairlerin poetikalarına yer vermiş, sadece yaşama veda eden şairlerin doğum- ölüm tarihlerini dikte etmiştir. Çiftçi, tezkiresinin önsözünde “Şair tezkirelerinin mukaddimelerinde şiirin ne olduğu kökeni biçim ve içerik bakımından özellikleri gibi poetikaların temel konuları olan sorunlar irdelenirse de bugün şiirin kendini aşarak eleştiriyi bile savsakladığı düşünülürse şiir hakkında bir mini tezkirede upuzun belagat lafları etmek çalışmamızı aşacaktır. Kaldı ki dönüp geriye baktığımızda üç binin üzerinde tezkireye girmiş şair yetiştirmiş bu toplumun kaç tane belagat uzmanı yetiştirdiğini sormak ve hazin manzarayı görmek belki bir teselli oldu çalışmamızla. Ülkemizde Türkoloji çalışmalarının tıkandığını ve mutlaka kendisine bir çıkış yolu bulması gerektiğini düşünüyoruz. Belki bu ilk çalışma bilimsel olana göz kırpacak ahkâmı verecektir şair çalışacaklara...” diyor. Çiftçi’nin tezkiresi akademi çevrelerince ilgi görmeye başladı.