‘ÇETE’
Önce fikri düzeyde başlamış olabilir.
Hatta bir partisi de olabilir.
Kitleleri etkilemiş, çarpıcı sloganlarla fikirlerini en ücra yerlere ulaştırmış olabilir.
Toplumsal bir taban da bulmuş olabilir.
Zaman içinde bu toplumsal tabana dayalı olarak kabineye bir ya da iki bakan vermişte olabilir.
Fakat tüm bunlar onun ‘çete’ olmasını engellemez.
Tüm bunlar onu çeteleşme sürecine kapatmaz.
Pekiyi ‘çete’ nedir?
Ne olursa ‘çete’ olur?
Çeteyi normal örgütten ayıran en önemli özellik; fikri bir alan içinde değil de, menfaati ön planda tutan bir yapının içinde varlık bulmasıdır.
Burada esas süreç ‘menfaat birliğidir’
Zaman içinde fikirler etkisini yitirir. O örgüt içinde insanları bir arada tutan temel güç ‘menfaat’ olur.
Hiçbir zaman örgütsel ağırlık taşımazlar.
İşine geldiği zaman barış, gelmediği zaman şiddet sarmalına girer.
İnsanları tehdit edebilir.
İfade dilleri argolaşmaya başlar.
Tek doğrunun ‘kendi düşünceleri’ olduğu sanı zaman içinde yavaşlamaz, tam tersi artar, var olduğu tüm alanlara nüfuz etmeye başlar.
Kendi gibi düşünmeyenleri farklı görmeye, hatta daha ileride düşman addetmeye kadar işi götürebilir.
Tüm olaylara kendi penceresinden bakar.
Gelişmeye kendilerini kapatmışlardır. Gelişemedikleri için de fanatiklik özellikleri güçlenir.
Fikri düzeyde tartışmayı sürdüremezler. Karşı fikirlerin mutlak yok olması gerektiğine inanırlar.
‘Fikir ayrılıklarını’ zenginlik olarak görmezler. Karşıt fikirleri ‘ihanet’ tehdidi ile susturma yoluna giderler.
Tüm bunlar ‘çetelerin’ özellikleridir.
Yukarıda sayılan vasıflara uyan ya da zaman içinde o düzeye dönüşen fikri hareketler, yapılar, teşkilatlar, örgütler hatta partiler çeteleşme süreci yaşayabilirler.
Hiçbir yapının bu süreci yaşamama gibi bir garantisi olamaz.
Bu garanti ancak; kendini geliştiren, çağın koşullarına uyum sağlayan, üyelerini eğiten, bilgi düzeyini artıran, esnek olabilen, bunları ise ara vermeden devam ettirmeyi başaranlar için geçerlidir.
Bunları yapmayan
Gelişmeyen, gelişemeyen
