<span style="font-size:18px">Nevşehir’de bir buçuk yıldır ikamet eden Afgan ailenin dört çocuğu tedavi edilemezse yürüyemeyecek.<br /> Nevşehir Esentepe Mahallesinde bir buçuk yıldır yaşayan Afgan Khalili ailesi, kas hastası olan çocuklarının tedavi edilmesini istiyor. Ailenin dört çocuğu da yakalanmış oldukları chalotte marie tooth (kas hastalığı) nedeniyle tedavi edilemezse yürüyemeyecek. Ailenin en küçük çocuğu olan 3 yaşında Muhammed Khalili, 10 yaşındaki Zahra Khalili, 13 yaşındaki Mehdi Reza Khalili yakalandıkları hastalıktan dolayı yürümekte zorluk çekerken evin en büyük çocuğu olan 16 yaşındaki Sıddıgeh Khalili ise hastalığının ilerlemesinden dolayı artık yürüyemiyor. 3 yaşındaki Muhammed ve 10 yaşındaki Zahra’nın kalplerinde de delik bulunuyor.<br /> İlkokul 3’üncü sınıfa giden Zahra Khalili, "Biz dört kardeşiz, hastalığımız genetik. Hastalığımızın adı chalotte marie tooth (kas hastalığı) bizim hastalığımızın ilacı ne yazık ki Türkiye’de bulunmuyor, ABD’de ve Avrupa’da bulunuyor. Ben ABD’ye tedavi olmak için gitmeliyim. Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’dan bize yardım etmesini istiyorum. Tedavi olmazsak büyüdüğümüz zaman hiç yürüyemeyeceğiz. Hem ilaç hem de ABD’ye gitmek çok kolay değil. Bizim hastalığımız dört evreden oluşuyor. Biz şuan bir ve ikinci evredeyiz. Ben Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’dan bize yardım etmesini istiyorum. Ben de diğer çocuklar gibi koşmak, eğlenmek istiyorum ama yapmıyorum. Çünkü yavaş yavaş kemiklerimiz kapanıyor" dedi.<br /> Mehdi Reza Khalili ise, "13 yaşındayım. 5’inci sınıfa gidiyorum ve hastalığımdan dolayı okula devam etmem çok zor oluyor. Ben Türk Devletinden yardım istiyorum. Bizim için bu şekilde yaşamak çok zor oluyor. Biz de bütün aileler gibi yaşamak istiyoruz" şeklinde konuştu.<br /> Evin en büyük çocuğu olan Sıddıgeh Khalili ise yazdığı şiiri Cumhurbaşkanı Erdoğan’a hediye ettiğini söyledi. Genç kız yazmış olduğu şiirde "Bir babanın desteğine ihtiyacım var/Hayatın bahçesinde bir gürültü bir koşuşturma var/Bizim sesimiz çıkmıyor, suskunuz/Talihimize şaşırıp kalmışız, unutulmuşuz. Hatıraların bir köşesinde gurbette kaybolan bir çocuk gibiyiz/Ey annem neredesin, kucağına ihtiyacım var/Bu çocuğun kalbi küçük ve hassastır/Dağ gibi bir babanın desteğine ihtiyacım var/Yaşadığımız kadar hayatın bizi ne kadar üzdüğünü söylemedik/Söylediğimizde ise suçluyduk/Ey hayat sen kusursuzsun kusur bizdedir" dizelerine yer verdi.<br /> Anne Rukiye Khalili ve baba Muhammed Khan Khalili ise, çocuklarını tedavi ettirmek istediklerini söyledi.</span>