PAYLAŞMAK…
Ne güzel söylenmiştir; yalnızlık Allah’a mahsustur... Paylaşırsak yalnızlığı yok ederiz. Yalnızlık sadece başka bir insanın varlığı ile yok olmuyormuş, hayvanlar ile de insanlar yalnızlığını, hayvanlarda insanlarla yalnızlığını giderebiliyormuş.
Genelde “paylaşma” kelimesinden ana gıda maddesi ekmeği paylaşmak olarak kullanırız ve örnekleriz. Belki de ekmeği paylaşmak, ekmekten tatlıdır!..Acılar paylaşıldıkça azalır, sevgi paylaştıkça çoğalır.
Dünya da fani olduğumuza göre, şehrimizi, köyümüzü, evimizi, kültürümüzü kısaca evrende sahip olduğumuz her şeyi, beşeri hayatta yolcu olduğumuzu unutmadan paylaşmalıyız. Paylaşmak dendiğinde insanların aklına maddi şeylerde geliyor. Mutlaka bu da var ama önceliğimiz yaşamı, sevinci, acıları paylaşmak olmalı. Başkasının mutluğundan mutsuz olmadan, başkalarının mutsuzluğundan mutlu olunmamalı. İnsana huzur veren, manevi huzurudur. Günümüz de zamanı paylaşmak en zor olanı gibi geliyor. Sevdiğimiz, bildiğimiz, tanıdığımız biri ile karşılaşınca bir çok mazeret ileri sürüp, zamanın olmadığı ise en çok kullandığımız mazerettir. Paylaşma fakirliği acı ve düşündürücüdür. Zaman fakiri, akıl fakiri, sevgi fakiri, öğrenme fakiri. Mutluluğu ve huzuru maddi, manevi değerlerini ve gücünü başkalarıyla paylaşarak elde ederiz, sosyal bir varlık değil miyiz!
Bu yazıyı neden kaleme aldığımı anlatayım; İstanbul’ a yaptığım bir gezi ve ziyaret esnasında Kadıköy’e yolum düştü o gün saat: 01.00 den 05.00 e kadar yaya olarak semti dolaşmaya çalıştım. Gece olmasına rağmen hayatın gündüz hayatından farklı olmadığını, kısacası hayatın 24 saat devam ettiğini gece olmasına rağmen cadde ve sokakların insanlarla dolu olduğunu daha ziyade yiyecek ve içecek hizmeti veren iş yerleri açıktılar. Belki bilirsinizdir Kadıköy meydanında Fenerbahçe ile sembolleşmiş bir boğa heykeli var, bir çok insan resim çektiriyor. O bölgede banka şubeleri de mevcut. Bir bankanın önünde bir insan yere bir çilde sermiş, üzerin bir battaniye örterek uyuyor. O gürültülü hayatta kalabalık cadde de uyuyor belli ki kalacak yeri yok. İlk defa sokakta kalan bir insan görmüyorum elbette. Paylaşmak dedik ya işe orada onu gördüm hem de bu insan yere sermiş ve uyumakta olduğu yatağını insanlarla değil sokak köpekleri ile paylaşıyordu. Yatağın bir yanında bir köpek öbür yanlarında başka köpekler ile birlikte uyuyordu…
Bu an bana çok anlamlı geldi ve cep telefonumla bu anı resimledim, makalenin ekine de ekliyorum.
Yaşamımıza güzel bir anlam katmak adına unutmayalım ki, paylaşmak mutluluktur... Paylaşmak erdemdir... Paylaşmak büyüklüktür… Paylaşmak kocaman yürektir… Hayatımızda ben… Menfaat… Çıkar… Hırs… Gibi bizleri mutsuzlaştıran ve anlamsızlaştıran fani olduğumuzu unutturan çirkin ve kötü olan olgulardan uzak durmak dileklerimle. Paylaşmak güzeldir.
18.05.2022
İhsan BİÇKİN
